سکوت دلم

تو...

نبودی ...

بی تو پنهان گریه کردم

تو را دیدم

و...

خندان گریه کردم

برای اینکه اشکم را نبینی

نشستم زیر باران گریه کردم

پشت پنجره خیس باران زده ایستاده ام و اشک آسمان را می نگرم

کاش بودی تا به خیال اشک شوق اسمان

باران را این قدر دلتنگ نمی پنداشتم

اما حال که نیستی و بی وفایی من باور کرده ام

که باران اشک دلتنگی اسمان است

ومن هم پا وهم صدای این اسمان دلتنگ از دوریت می گریم

یار بی وفای من هنوز فراموشت نکرده ام

قبل از خشک شدن چشمه اشکم بازگرد

می ترسم نیایی و چشمه اشکم خشک شود

ومن تشنه لب در بیابان دلتنگی بی تو بمیرم...